Het is alweer een week sinds het kabinet bekend maakte het GroenLinks-plan voor liquidatieverliezen te steunen. Ik ben nog steeds van mijn apropos. Het is nog maar een jaar geleden dat dit kabinet serieus inzette op de afschaffing van de dividendbelasting. Daar was toen waanzinnig veel kritiek op, maar Rutte en de zijnen wisten het zeker: die heffing moest weg met het oog op het vestigingsklimaat. Nu worden multinationals juist weer aangepakt.

Onuitgesproken

Dat de dividendbelasting nog bestaat, is niet te danken aan een ideologische of academische shift bij het kabinet. Het komt doordat Unilever opeens besloot het hoofdkantoor in het Verenigd Koninkrijk te willen hebben en niet in Rotterdam. De plannen voor afschaffing verdwenen als sneeuw voor de zon, en het leek alsof de hele discussie nooit gebeurd was. Het was eerlijk gezegd een beetje griezelig. We werden wakker uit een collectieve kwade droom. Alleen: de dividenddiscussie was geen droom, maar een botsing van visies over de fiscaliteit die fundamenteel verschillen. In het bijzonder doel ik op de omgang met het zgh. “vestigingsklimaat”. Vriend en vijand weten dat dat klimaat van veel belang is voor banen en economische groei. Waar nog steeds onenigheid over bestaat, is in hoeverre dat – praktisch en moreel – moet leiden tot het faciliëren van m.n. buitenlandse bedrijven. Het is jammer dat deze principiële discussie vorig jaar in de kiem gesmoord is. Eensgezindheid over het vestigingsklimaat (en de fiscale lobby) is er niet. Sterker, de argumenten over en weer zijn volstrekt onduidelijk en niemand kent de feiten. De slag om het vestigingsklimaat moet op gegeven moment wel gevoerd worden. Dit is namelijk de kwestie die de hele familie negeert, maar dat elk jaar tot drama leidt met Kerst.

Constructieve houding

Dat het kabinet het GroenLinks-plan overneemt, doet mij deugd maar verbaast met eveneens. De positieve lezing is dat de constructieve opstelling vanuit links vruchten afwerpt. Ik denk dat dit tot op zekere hoogte klopt. Mij zijn niet veel voorbeelden bekend waarbij de oppositie met een ingewikkeld, technisch idee komt, dat rijp is voor publieke consultatie. Ik ben heel trots op de vakbroeders die achter de schermen hebben meegeholpen met dit alles. Dit is voor herhaling vatbaar!

Klaas Dijkhoff

Tegelijkertijd vertrouw ik dit niet helemaal. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Gaat die wet er echt komen? En in welke vorm? Tijdens de consultatie is veel kritiek geuit (NLFiscaal maakte een samenvatting); wat gaat daarmee gebeuren? De verwarring was vanochtend compleet toen ik het onderstaande filmpje van Klaas Dijkhoff aantrof op mijn Twitter-feed. De VVD fractievoorzitter maakt zich hard voor een nostaligisch ‘gehaktballen om zes uur en een bord voor het arme buurjongentje’, visie op het historische Philips en – naar ik aanneem – op de gewenste rol van het bedrijsleven in Nederlands anno 2019. Of zoiets. Ik weet niet wat ik met het filmpje aan moet. Jaagt de VVD op de SP-kiezer? En hoe passen de liquidatieverliezen in dit narratief? Wordt vervolgd.

***

Foto: 123_456 via Flickr.com – Creative Commons, licentie